Ay: Mayıs 2010

Evet sevgili dostum bu çirkinleşen dünya sana bir şey yapamaz merak etme deyişini hatırlıyorum da ne günlerdi… İnsan bazen gitmek istiyormuş dostum, bunu bu gün daha iyi anladım gitmek! uzaklara kimsenin olmadığı sessiz sakin diyarlara gitmeyi çokca istiyormuş meğer insan… Hayat denen bu geçici hevesat bu kadar büyütülmeli bu kadar üzerinde durulmalı mı bilmem ama bu gün bu oyundan çok sıkıldım! bunu bilmeni istiyorum. Cevherimin sahte mi gerçek mi olduğunu  bilemedim, anlayamadım… Bu gün çokcada düşündüm sevgili dostum, uzun uzun düşündüm nelerle uğraşmam gerekirken nelerle uğraştığımı, nereye doğru yol aldığımı, beni kimlerin nerelere sürüklediğini iyice tartma fırsatı buldum bir saat içinde!

Hadi dur artık… yeter… bırak elindekileri şöyle bir köşeyede biraz insan olmanın sefa’sını sür… Etrafına bak biraz doğan güneşe, havlayan hav hav’a, tek kale maç eden çocuklara, el ele sevdalılara… Hayat’ın yalnızca usta’lık dan ibaret olmadığını anlasan artık fena olmaz zira geçen vakitler hiç bir para birimi ile satın alınamaz… Unutma şu toprak altında nede olsa çırak’ta bir usta oluveriyor… Düşen dolar yükselen yüro alçalan borsa hızla azalan zaman…

Filistin’e, kanayan yaraya şu günlerde Dünya çapında bir İnsan Yardım hazırlığı var…  Yaklaşık 10 gemi ile adını bile anmak istemediğim israil ambargosunu kırmaya gidiliyor… Proje Dünya çapında ve oldukca büyük! Elbette desteklerimizle daha da büyüyecek evvela sizlerden şu adresi ziyaret etmenizi istirham edeceğim ( http://www.ihh.org.tr/filistin/tr/ ).

Bu tarih boyunca hep yaşanmıştır! Büyük işler, büyük adımlar atmak isteyen her kim olursa olsun kötüler tarafından hep ambargolanmış, hapsedilmiş ve zulme edilmiştir. Bilal-i Habeşi’den, Said’i Nursi’ye, Said’lerden Medineyi muhafaza için canını ortaya koyan Fahrettin Paşa’ya ve daha adını zikr etmeye ömrümüzün yetmeyeceği  sayıda İslam muhafızlarının ortak kaderi hep bu olmuştur.

Hani bazen duruyorsun orada öylece… Sessiz, masumca… Başın önde ve koca dünya ardında bekliyorsun öylece… Ürkek, dünyaya yeni gelmiş yavrucuklar gibi meraklı gözlerle bakıyorsun ya etrafına ve hani görünce beni uzakdan da olsa açıveriyor ya cennet bahceleri o zehra cemalinde işte o an ayağımın altından kayıyor alem, titriyor küre-i arz!

Evet Hira! Artık alıştın bazı şeylere… Mesela dur durak bilmeden yürümeye. İlk başlarda hatırlarım sorar dururdun neden bu kadar çok yürüyoruz diye ama şimdilerde muazzam bir teslimiyetle bıraktın kendini yollara… Ellerin ellerimde… Henüz anlamadın neden o kadar çok yürüyorum ve neden bu kadar çok düşünüyorum… Ama alıştın hiç değilse öyle zannediyorum ki çok yakın bir zamanda beni anlayacak ve bu yürüme işini benden çok seveceksin!