Zamanın acımasız akışına dur diyemem kelebek misali yaşıyorum. İçim acıyor gözlerim doluyor bulamıyorum Sen’i. Ellerimdeki bu boşluk dolacak cinsden değil. Artık o içindeki “ben” benmiyim acaba? Yoksa ha la aldanışlardamı gönlün. Canımı acıtıyorsun varlığında şimdi diyeceksinki ne bu sözler? Ben yağmurlar altında ıslanırken yere düşen binlerce yağmur tanesini unutup yalnızca beni düşünen bir sevgili hayali kuruyorum. Her gece yaşadığım o nöbetleri bana unutturacak bu hayatta asl olanın Sevgi olduğunu anlatabileceğim birini düşlüyorum. Morglardaki cesetlere imreniyorum!
SendenKalan Kalan Ne Varsa