"Enter"a basıp içeriğe geçin

Sevildiğimi sanıp budalaca dolanıyorum alemde!

Aslında ilk askerde başladım dostları süzgeçe almaya ve teker teker uçtular ellerimden.. Hani gözden uzak kaldığında gönüldende uzak kalırmışsın ya o hesap çoğu dostumun gönlünde değil gözünde yerim varmış. Korkarım ki en sevdiceğimin bile! Artık yalnızlık, yalnız yaşamak daha doğru geliyor bana. Kimseye güvenmeden yaşamak. Çok nadide çok değerli niteliğinde dostlarımda var elbet gel dediğimde sahiden benimle ölüme gelebilecek dostlarımda var. Onları burdan sevgiyle kucaklıyorum…

Yine çok sevdiğim bir dostum oldu askerden sonra ilk kez. Çok ta sevdim kendisini uzun uzun çok kaliteli sohbetler ettik beraber.. Gülüştük, hüzünlendik .. Ama baştada dediğim gibi yalnızlık.. yalnız yaşamak en doğrusu.. Korkarım ki bu dostumunda gönlünde yer edinememişim.. İnsanları kırmak, üzmek öyle kolay ki hele hele insan en güvendiğinden kötü bir söz duyar ya işte o zaman dünya başına yıkılır. Yerden bir taş al fırlat uzakdan cama paramparça! Ama getir camcıyı taksın uzakdan mümkün değil.

Gönlünde yer edinememişim bu dostumunda nasip… Sevildiğimi sanıp budalaca dolanıyorum alemde beni kim gerçekten seviyor? Kim beni ben olduğum için kabulleniyor? Kim bana benden yakın?

İnsanlar dan beklemiyorum artık hiç bir şey..
Ne bir dostluk ne yar ne yarenlik..
Çekip gideyim öte aleme..
Başka bir şey istemiyorum..

Mesut.

Tek Yorum

  1. Z Z 1 Nisan 2010

    geride kalmış o günler.. çok geride..

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir