Kızım. Canımın parçası. Gönlümün bahçesi… Gülüşünün cennet, gözyaşının cehennem olduğu güzel misafirim. Bu yazdıklarımı okuduğunda kaç yaşında olursun bilmiyorum yada tam manasıyla anladığında yaşın kaç olur nerede olursun kestiremiyorum ama bunları sen daha 2 yaşındayken İngiltere’de büyükbabanın sallanan koltuğunun hemen arkasındaki küçük bir masadan yazıyorum sana. Geçen sene geldiğimizde kendisine sürekli güldüğün, bütün masasını dağıttığın, sana uzun uzun bakan ve içten içe hüzünlenen büyükbabanın masasından. Bu sene artık aramızda değil o, ama sen son bir kez daha onun evine geldin… Okumaya Devam…

Saatle arası pek iyi olmamasına rağmen Ümmet-i Muhammed’e ayıp olmasın diye saatine göz ucuyla usulca bakıvermesiyle yataktan fırlaması bir oluverdi ve ulan tövbe estağfirullah diye söylene söylene giyinip ayakkabılarını ararken arada ağzını bozması onun en kötü huylarından biriydi. Vakit çok kıymetliydi. Karanlıkta, sokakların boş olduğu günün en güzel saatlerinden olan sabah dört buçukta havanında ‘sıcak olacak ama şimdilik biraz soğuk olsun hele’ tadında usul usul yürümeye başladı. Okumaya Devam…

Ey güzel Allah’ım.
Mahcubum. Yüzümü kaldıramıyorum ki önümü göreyim… Utancımdan yerin dibine girsem yer beni kabul etmez diye korkarım. Hak etmediğim halde bana bahşettiğin bunca rahmet, bunca güzellik bana ağır geliyor. Ben senin en asi, en serseri, en tembel kullarından biriyim. Hikmetinden sual olunmadığından her gün Ya Rabbi diyerek utancımdan saklanıyorum sağa sola. Tek başıma, sessiz, gecelerce oturmam, yalnız kalmam bundan ama gel gelelim bunu anlatabileceğim anlayabilecek başka bir kulunu daha bulamadım Allah’ım. Okumaya Devam…

Milk-i bekâdan gelmişem fânî cihânı neylerem
Ben dost cemâlin görmüşem hûr ü cinânı neylerem

Vahdet meyinin cür’asın ma’şûk elinden içmişem
Ben dost kokusun almışam müşk-i Hutan’ı neylerem Okumaya Devam…