Başı sonu belli olmayan, sürekli aradığımız ama bir türlü bulamadığımız, fıtraten yol üzerine olduğumuzu unutup sürekli beslediğimiz, duyguların düşüncelerin hiç sayıldığı bu manasız alemde bir gün daha geçti.

Babam öldü. İlk günler başınız sağolsun diyenlere sağol derken sadece sağ… diyebildiğim sonrasına gözyaşlarımı dizdiğim yangın şimdilerde küllerini bıraktı. Okumaya Devam…

Bir nehir kenarında sessizce oturup dup duru suyu izler gibi öylece bekliyorum. Ne bir şey yapmak gelir içimden, ne de bir şey konuşmak. Takvim yapraklarından bi haber olan ben, tek tek günleri sayar oldum. Saatin ne mühim şey olduğunu, özlem işin içine girince tüm saatlerin bozulduğunu yeni fark ettim. Gerçekten özlemeyeli uzun süre olmuş. Aşkın bir çok tarifi var kitaplarda seç beğen uygula.

Cenâbındır şeh-i pâkîze-meşreb yâ Resûlallah 
Cemâlindir meh-i tâbende-kevkeb yâ Resûlallah
 
Safâ-yı tal’at-i rûyinle âlem gark-ı nûr oldu 
Misâl-i mâh-ı en ver doğduğun şeb yâ Resûlallah 

O ebr-i rahmet-i rahmân ü mahbûb-i Hudâsm ki 
Yüzün suyuna halk oldu cihan hep yâ Resûlallah 

Felekde pâdişâh olsam da etmem i’tibâr ancak 
Kapında kulluğumdur bana matlab yâ Resûlallah 

Eğerçi vardır âlemde hezâran rû siyâh amma 
Benim gibi yok isyandan mürekkeb yâ Resûlallah 

Ümîd-i ma’rifetle dergeh-i isyânma geldim 
Günâhım yüklenip mânend-i merkeb yâ Resûlallah 

Edepsizdir deyu etme nigâh-ı lûtfdan, mahrûm 
Beni feyzinle kıl merd-i müeddep yâ Resûlallah 

Niyâzı Vâsıf’m senden budur ki feyz-i lûtfunla 
Demâdem ola zikr ü fikri sen hep yâ Resûlallah

Vâsıf-ı Enderûnî

Her şey normal gibi davranıp içinde yangını körüklemenin bir diğer adı özlemekmiş meğer. Güne her zamanki gibi başlayıp, gülüp eğlenip olur olmaz yerde olur olmaz vakitte gözlerinden yaşın akmasına deniyormuş özlem.