Her köşe başında karşıma çıkacakmışsın gibi yaşamaya devam ediyorum. Ne zaman yağmur yağsa, ben kendimi hep sokakta buluyorum. Ne zaman bir adım atsam yanımda mısın diye bakıyor, boşluğunda bile iç çekiyorum. Hep bir adım ötedesindir diye seni arıyor, hep seni soruyorum.
Bir an sonrasını bilemediğimiz bu hayatta hep bu kartı oynuyor ve nasılsa şimdi göreceğim diye çocuklar gibi seviniyorum. Deliriyor muyum? Hayır. Bunun adı delirmekten öte… Bunun adı alemi değiştirmek ama ölmemek.
Yine çiçekler açmaya başladı, bahar yine geldi. Yine şen kahkahalar, yine güneş, yine kuşların o güzel sesleri…
Yine o güzel günlerin hülyası ile süsleniyor ömrüm. Bu bahar da seninleyim. Bu bahar da hayalinle dolaşacağım tüm sokakları, bu bahar da bir bankta yine seninle oturacak, yine hayalinle konuşacağım saatlerce. Yine geçtiğimiz yollara düşüreceğim yolumu ve yine bir bahane bulacağım seni sevmek için.
Bir maskeli baloda gibi yaşıyorum.
Her sabah insanların beni tanımasını istemediğim bir maske ile dolaşıyor, gülüyor, eğleniyor ve yine seninle baş başa kalabileceğim bir kuytu bulduğumda maskemi çıkarıyorum.
Beni, hiç bir şeyi umursamıyor zannediyorlar, onlara kızmıyorum. Ne seni tanıyorlar ne de hayalini…
İlk Yorumu Siz Yapın