Hakim’sin!
Hakimimsin… Adımımın, soluğumun, suyumun, aşımın Hakim’isin… Çok şükür ki sen varsın… Sana varlığın için şükrediyorum Ya Hakim…

Hakim’sin!
Hak’kı yaradan ve bize tecelli edensin, sen olmasan bu bedbaht bu fani ve faidasız dünyada bi haber insanlar hiç bir şeyin hakimiyeti bilemezler… Sen Hakim’sinki en güzel işler senin tecellin ile oluyor ve en güzel hissiyat senin herşeyin en iyi tarafını bilmenle hissediliyor. Okumaya Devam…

Belkide susmak gerçeği anlatmanın tek yoluydu…*

İhsan Oktay Anar’ı kardeşim bellediğim Allaaddin’in o nadide anlatımından sonra okumaya başladığımdan bu yana dilimde oldukca sağlam bir gelişme kat ettiğimi fark ettim… Önce Amat ardından Suskunları okuduğumda farklı yazarlar okumam gerektiğini ve bir yazarın iki Romanının ya da kitabının ard arda okunmaması gerektiğini çok daha iyi anladım… Çünkü konular her ne kadar farklı da olsa İnsan yani yazar aynı olduğunda çoğu kelimelerin tekrarına rastlamak oldukca olağan ve sıkıcı bir durum… Okumaya Devam…

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ وَاِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

اِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ اَحَدُهُمَا اَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُلْ لَهُمَا اُفّ ٍوَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِى صَغِيرًا *رَبُّكُمْ اَعْلَمُ ِبمَا فِى نُفُوسِكُمْ اِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ فَاِنَّهُ كَانَ ِلْلاَوَّابِينَ غَفُورًا*

Ey hanesinde ihtiyar bir valide veya pederi veya akrabasından veya îman kardeşlerinden bir amel-mânde veya âciz, alîl bir şahıs bulunan gafil!. Şu âyet-i kerimeye dikkat et bak: Nasılki bir âyette, beş tabaka ayrı ayrı surette ihtiyar valideyne şefkati celbediyor. Evet dünyada en yüksek hakikat, peder ve validelerin evlâdlarına karşı şefkatleridir. Ve en âlî hukuk dahi, onların o şefkatlerine mukabil hürmet haklarıdır. Okumaya Devam…

Düşün! Bak etrafa her şey Lisan-ı Hal ile Bismillah diyor
Sevin! Uç havaya yüreğin ölmemiş Tövbe Estağfirullah diyor… Okumaya Devam…