“Allah, inananların velisi (dostudur), onları karanlıktan aydınlığa (zulmetten nura) çıkarır…” Bakara 257

Ya Veliy… 

Üşüyorum… İşte geldim kapında duruyorum…
Söylenecek tek sözüm yok Veliy sensin bilirim
İşlediğim onca günahı senin tecellin ile silerim… 
Veliy olmasa idin halim nice idi şu alemde…
Şükür! Bir seni dost ve yardımcı bildim bendimde… 
Ağlat beni Rab’bim ağlat gözlerim olsun derya
Dindir kanayan bu yaramı gönlüm bulsun artık deva.. 
Veliy’liğinden habersiz faniliği dost belledim
Yarı yolda kalınca yetiş ya El-Veliy dedim… Okumaya Devam…

Sana da bağışlayan, çokca bağışlayan, hep bağışlayan Rab’bimin adıyla başlamak istiyorum Ey İsimsiz Sevgilim… At artık adımını atki Hira dinginliğine dönüşsün ortalık…

Biz her şeye, esirgeyen ve bağışlayan, çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan, hep esirgeyen ve hep bağışlayan Rabbin adıyla başlayan adamlarız anna.
Büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan. Okumaya Devam…

Göremiyorum seni… Gözümle bile seçemediğim sen nasıl oluyorda o binbir toprak parçasını bir şehit cesaretinde yararak geçebiliyorsun! Nesin sen! Nasıl oluyorda bin bir mahlukat toprak altında uyurken sen dim dik ve yem yeşil, bir saç kılı kadar cüssenle sema’ya uzanmaya çalışıyorsun? Kim var senin ardındada sana bu gücü, kuvveti veriyor görüyorum ki sen elle tutulamayacak Okumaya Devam…

Sıradan günler bir biri ile yarışırken artık bu yarışa bir son verme zamanı geldiğini düşündüğüm bir vakitte gözümü seher vakti beş elli de o ölümün küçük kardeşi, bitmek tükenmek bilmeyen uykudan açtım… Güneş çoktan mesaisine başlamış tüm mevcudat bin bir hal ile tesbihata koyulmuştu. Ben ise gözleri yarı uykulu olan biteni seyre daldım…

Uzun zamandır görüşemediğim dostlarla görüşemediğimiz sürenin binde biri kadar bile bir vakit sürmeyecek zaman diliminde hasbihal eyledik… İyi de geldi hani… Çok uzun sürmesede sevdiğim İnsanları görmek mutlu olmama kafii geliyor bazen… Okumaya Devam…