"Enter"a basıp içeriğe geçin

siz, biz ve onlar…

Uzunca bir düşünce alemi aslında yaşadığımız hayat… Ya da şahsım adına düşünmekten ibaret… Bu gün Bursa’da bir mekanda kahvaltı yaparken karşımdaki aziz kardeşime “hiç bir yerde rahat yok bana” dedim… “Neden?” diye sorduğunda ise cevap vermek ile verememek arasında geveleyerek “şimdi burada olamayan o kadar çok insan varki” dedim ve kala kaldım… Bu beşinci iklim, bu düşünce iklimi nereden hasıl olduysa her geçen yaşda, ölüme yani yeni hayata yaklaştıkca çok daha artmakta… Durakda sakız satan dedeyi düşünüyorum mesela en şık elbiselerimi giydiğimde… Ayaklarıma baktığımda engelli kardeşim geliyor hatrıma… Her sofrada işçilerin o ıssız Aileleri geliyor gözümün önüne… Yaşıyorum işte hesaplayarak tartarak ve ağlayarak… Şikayet yok vesselam amma acıtıyor içimi her bir an… Belkide tüm bunlar zamanında çekmişliğimdendir… Acıyı anca tadan bilir ya kim  bilir belkide o hesap… O Çocuklar mesela satmasa o soğukda o mendilleri ya da duraktaki dede evinde demlenen hayatının sukunetini yaşasa belki biraz diner düşüncelerim, iç çekişlerim…. Düşünlerim, düşüncelerim, düşündürdüklerim… Hepsi arka arkaya sıralanmış her gün beni selamlıyor… Ara sıra yürürken duruyorum olduğum yerde ve göğe bakıyorum yine düşünceler… Sonra bir an kafamı soluma çeviyorum bir otomobilin içinde sıcacık gülümseyen bir çocuk kafamı gayriihtiyari sağa çevirdiğimde elleri kirden görünmeyen yavrucuk… İşte düzen… İşte kitlesel kalkınma… İşte biz… Hepimiz… Siz, Biz ve Onlar…

Fotoğraf: Ebubekir Olcok

[mp3 autostart=”true” repeat=”true”]http://umutrehberi.tasavvufi.com/mestmp3/taksimler/178-bayatitaksim.mp3[/mp3]

İlk Yorumu Siz Yapın

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir