huzur

Evet olmalı… Araban, evin, villaların, özel şöförlerin, çiftliklerin, bir tomar paran, ütülü onlarca gömleğin, bakımlı saçların, havalı bir işin hatta havalı bir de eşin… Senin için hepsi olmalı zira sen o bir türlü bulamdığın huzuru burada arıyorsun ve bunlar olmadığı takdirde asla Huzur’a eremeyeceğini sanıyorsun… Senin için bir kapının özel bir şöför tarafından açılması Huzur kaynağı oysa kapılar sana çok özel bir surette vakti zamanında açıldı haberin yok!

Evet sen en iyisi olmalısın ve insanların hepsi seni konuşmalı… Yaptıklarından herkes haberdar olmalı ve sen herkesin gözünde bir tane olmalısın… Çünkü sen bilinmeyi ancak böyle biliyorsun oysa daha sen Anne’nin karnında bir nokta iken seni kimin bildiğini bimiyorsun… Ve yine sen o daracık toprak eve girdiğinde seni kimin bileceğini bilmiyorsun…

Evet bu dünyaya yaşamaya geldiğin doğru ya… Yaşamaya sorumsuzca, bencilce ve sadakatsizce kendin için değil mi? Sende haklısın öyle ya kendin için yaşamalısın dolabındaki o çeşit çeşit yemeğin yalnızca bir kısmını yiyebileceğinin farkına varmamalısın zira farkına varırsan bir öte sokaktaki komşunun çoçuğunun o dolabındaki onlarca çeşit yemekten yalnızca bir tanesini yiyebilmek için bütün gün ayakkabı boyadığını anlayamazsın… Anlama boş ver… Zaten her şeyi “boş verdin”…

Evet haklısın keman çalmalı, bale’de zirve olmalısın, en güzel şarkılarıda yine sen söyleyebilmelisin… Bütün notaları eksiksiz ezberlemeli ve onlarla bir ahenk oluşturmalısın… Oysa her gün beş defa o en latif ahenge şahit kulakların hangi notayı arıyor bilmiyorsun… Öğrenemiyorsun… Çünkü sen o keman yaylarında asla bulamayacağın Huzur’u arıyorsun.

Evet aç kalmamalısın Allah korusun! Bundan korkmalısın… Üzülmeli hatta bunun için çokcada uğraşmalısın… Ama bir şeyi unutmamalısın her gün okula gönderdiğin yavrunun beslenme çantasına koyduğun o meyve suları, o portakallar ve o ekmek arası hazırladığın güzel beslenmeler hemen yavrunun yanında oturan İbrahim’in beslenme çantasında olmayacak… İbrahim senin yavrunun her lokmasında içine ağlayacak…

Evet Huzur bulmalısın zira her şey kazanmakla olmuyor bu hayatta… Huzur bulmalı ve bütün bu kargaşadan uzakta hani o gece olduğunda, her şey karanlığa büründüğünde, o canından çok sevdiğin Canan’da başını yastığa koyup mışıl mışıl uyuduğunda nereden geldiği bilinmez sorularla baş başa kalıyorsun ya… İşte o an huzur bulmak istersin işte o an ne kemanın, ne balen, ne paran nede en güzel şarkılar seni Huzur’a çıkarabilecektir… O an yalnızca Huzur’a çıkarak Huzur bulacaksın ve o Huzur’da esas Huzur’u tadacaksın…

ger huzur itmek dilersen ey muhibbî fâriğ ol
olmaya vahdet cihanda kûşe-i uzlet gibi…

fakir-i bi çare mes’ud

[mp3 autostart=”true” repeat=”true”]http://umutrehberi.tasavvufi.com/mestmp3/sazeserleri/eylul.mp3[/mp3]