Aşkın aşığı ben.. Aşksız olamıyorum.

Bu gün aşık oluyorum tekrar. Eski günlerde olduğu gibi eşsiz, sade, mesut.. Ne güzel günlerimmiş meğer o günler. Bu durgunluğum bu sarsıntım ondan.. Bu pazar aşık olmayı oynayacağım hayat sahnemde.. Yine sabah erken kalkacak evdekilere kahvaltıyı ben hazırlayacağım, herkes uyurken gözlerini gözlerime alıp sabah yürüyüşü yapacağım mahallemde.. Aşkın o benzersiz huzuru ile çocukların gülüşünü öpeceğim. Yine o günlerde olduğu gibi ekmeği bakkaldan değil dumanı üstünde olsun diye evimizin uzağında ki fırından alacağım. Hiç bir yere çıkmadan evimde senden gelecek mesajı bekleyeceğim yine.. Kitaplar seni aldattığım tek sevgilim olacak sen yokken.. Yine “sen yokken” kelimesini hiç yakıştıramayacağım kendime.. Sen hep var olacaksın yine bende. Yine aşkın mutluluğunda güleceğim yine içim kıpır kıpır.. Bu gün aşık olma rolünü oynamayı deneyeceğim eski günlerin özlemi ile.. Yine en çok sana yakıştırdığım o şiirimi açıp kulaklarımda son ses dinleyeceğim. Hani yanımda o güzel gözlerine bakarak dinlediğim o şiiri.. Ve kendi kendime mesajlaşıp yumacağım gözlerimi.. Tek bir sevda sözü duymadan sevdanın kendisini yaşayarak yumacağım gözlerimi..

Şu satırlara iç çekişlerimide yazacak ifadeler olsa keşkede anlatabilsem herşeyi.
Aşk rolünde kalamıyorum..
Aşkın aşığı ben..
Aşksız olamıyorum.

Mesut.