"Enter"a basıp içeriğe geçin

Affet Allah’ım!

Uzun zamandır yazmıyorum.. Yazamıyorum.. İçimde öyle güzel acılar varki.. Yapayalnız tekim! Kimse alınmasın bu sözümden sakın! Aşk’larım sevdalarım olsada.. ben yalnızım! İnsanlar böyle olduğu sürece ve herkes iyilik için koşuşturmadığı sürece ben yalnızım! Kalplerde Allah aşkının yanmadığını görüyorum sanki insanlarda. Hep şekilcilik hep bir başıboşluk. Hamd etmemiz gereken güzellikleri elimizle iterek beğenmeme.. Affet Allah’ım! Sıkılıyorum daralıyorum sonunda secdene gelip gözümdeki incileri sana armağan ediorum Mevlam! Ne olur anlat beni insanlara ben anlatamıyorum. Ben seni seviyorum Allah’ım seni.. Ne bir kulun ne bir varlığın.. Ben Sana aşığım. Ben senin için senin rızan için seviyorum kullarını. Kör yarratığın kullara öyle aşığım ki! Onlar yalnızca seni görmeden sana İman etmiyorlar Onlar yarattıklarınıda görmeden sana iman ediyorlar. Ama ben.. Ben sana layık olamıyorum Allah’ım. Bi çare.. Çaresiz.. Aciz.. Ben senin o güzel nimetlerine layık olamıyorum..

Allah’ım.
Sevdiğim.
Ne olur affet beni.

mesut

2 Yorum

  1. bitemeyen son bitemeyen son 3 Şubat 2008

    Sadece içimde bi yangın hissediyorum yine..söndürmeye çalışanlarıda kendimle birlikte yakıyorum…..

  2. seven kalpler seven kalpler 9 Şubat 2008

    gercekten bende bazen bu kadar nimetin içinde yasarken sükrünü hakkıyla eda edemedigimi zannediyorum
    insanlar o kadar vurdumduymaz ki oysa ölüm bize ne kadar yakın

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir