Günler, aylar, haftalar. Aslında bunların hiçbirine gerek yok. Bir yoldayız ve bu yol bizi nereye götürürse biz oraya gidiyoruz. Yola çıkanlar, yoldan çıkanlar, yoldaki engeller, yolun güzelliği, düz yollar, bayırlar… Bu yola bazıları hayat demiş varsın desinler biz ‘yolumuza bakalım’… Başlamalar bitişler aşklar üzüntüler hepsi bu yolda. Biz aslında yola çıkan yolculardan sadece biriyiz.
Ezan okunuyor birazdan devam edelim.
Evet yolun neresinde kalmıştık?… Yol. Ağlayarak başlayan ve adam olan içinde hüzünle devam eden bir yol bizimkisi. Felsefeye pek girmek istemem ama herkes bir yol seçiyor ve o yoldan gidiyor zaten mevzu yola çıkmak değil, asıl mevzu yoldan çıkmamak. Bir secde ile başlayan yolculuğa çıktığımızda o yolda daim olmaktır esas olan. Gazze gibi. Yolda ölüm. Yolda zulüm. Yolda gözyaşı. Tüm Gazze aynı yolda. Yol terkedildiğinde yola bir şey olmaz ama yolcuların hepsi bir tarafa savrulur bu nedenle Gazze yolu bırakmadı ve zafer inşallah Gazze’nindir.