Belkide susmak gerçeği anlatmanın tek yoluydu…*
İhsan Oktay Anar’ı kardeşim bellediğim Allaaddin’in o nadide anlatımından sonra okumaya başladığımdan bu yana dilimde oldukca sağlam bir gelişme kat ettiğimi fark ettim… Önce Amat ardından Suskunları okuduğumda farklı yazarlar okumam gerektiğini ve bir yazarın iki Romanının ya da kitabının ard arda okunmaması gerektiğini çok daha iyi anladım… Çünkü konular her ne kadar farklı da olsa İnsan yani yazar aynı olduğunda çoğu kelimelerin tekrarına rastlamak oldukca olağan ve sıkıcı bir durum…
