Sevgilim… Ümidim… Sığınağım… Affedenim…
Senden haberi yok mu bu kadar Ademoğlu’nun! Bu gün sevgililer günü imiş… Umudum, bekleyenim hiç “sevgililer” olur muki? Biz galu beladan beri dediğimizde yalnızca seni “sevgili” edinmemişmiydik? Sevgilim, sevenim, tek sevebildiğim! Bu aciz, bu bedbaht alemde yalnız kalıyorum. Secdende Ruh’umu, İmanı’mı, Ölümsüzlüğü o bakii sevgiyi buluyorum… Senin beni sevdiğin kadar bu aciz halimle seni sevemiyor ve senin sevgine layık bir kul olamıyorum… “Kul”lanılıyorum ama sana tam manası ile “Kul” olamıyorum…
