“Sevgili” günü…

Sevgilim… Ümidim… Sığınağım… Affedenim…
Senden haberi yok mu bu kadar Ademoğlu’nun! Bu gün sevgililer günü imiş… Umudum, bekleyenim hiç “sevgililer” olur muki? Biz galu beladan beri dediğimizde yalnızca seni “sevgili” edinmemişmiydik? Sevgilim, sevenim, tek sevebildiğim! Bu aciz, bu bedbaht alemde yalnız kalıyorum. Secdende Ruh’umu, İmanı’mı, Ölümsüzlüğü o bakii sevgiyi buluyorum… Senin beni sevdiğin kadar bu aciz halimle seni sevemiyor ve senin sevgine layık bir kul olamıyorum… “Kul”lanılıyorum ama sana tam manası ile “Kul” olamıyorum…

Sevgililer günü denen sahte sevgiler arasında senin sevgini bulamıyorum…
Mevlam… Sevdir beni… Affınla sevindir beni…
O her sabah bir kuşun “besmele” ile uyanışında duyduğum hazzı eksik etme benden…
Gençliğin vermiş olduğu fanii heveslere kapılmama manii ol… Tut beni, sakla beni…
Sakla Rabb’bim… O sonsuz, o benzeri olmayan güne sakla beni… İffetimi tertemiz sakla…

“Sevgili” gününde al emanetini Allah’ım…
Biliyorsun ki benim “sevgili” günüm o alev alev yanan ateş parçasını her sabah tepeme beni ısıtması ve beni aydınlatması için kondurduğun gündür… 
Benim “sevgili” günüm o simsiyah örtüyü her gün istisnasız tepeme sırf ben dinleneyim ve daha derinden tefekkür edeyim diye örttüğün gündür…

Sevgilim, sevdirenim, sevgisine layık olamadığım…
Ne zaman kavuşuruz sen biliyorsun amma artık hasret gönlümün her zerresini kaplar oldu…

Hikmetinden sual olunmaz Mevlam ama artık üflesin İsrafilin surunuda hakiki sevgili gününe erişelim…

Mes’ud

[mp3 autostart=”true” repeat=”true”]http://umutrehberi.tasavvufi.com/mestmp3/ilahi/gonlumuzheran.mp3[/mp3]