Yılların çok eski olduğu günlerdi.. Babam o eski radyosunu açmış bir türkü dinliyordu… Sesi boğuk o zamanlarda bana pek cazip gelmeyen bir ses tonu ile Toprak diye bağıran bir dede… Baba ma kaç defa "ne anlıyorsun şunlardan" dediğimi dün gibi hatırlarım… Ve işte seneler geçti.. Şimdi dedemi ben ellerimle açıyorum ve bin "aah" içinde tebessümlerle tekrar tekrar dinliyorum…
İşte o dedemizden Âşık Veysel Şatıroğlu’ndan Kara Toprak türküsü ile sizleri başbaşa bırakıyorum…