Bir iç çekiyorum ki içim içimi bilmez oluyor…
Arkamda bir Ama kardeş Muhammed Mustafa diyor…
Gözler siyah kalp bembeyaz…
Tekbir ile durduğum namaz
Dışarda kendini bilmez onlarca benamaz!
SendenKalan Kalan Ne Varsa
Bir iç çekiyorum ki içim içimi bilmez oluyor…
Arkamda bir Ama kardeş Muhammed Mustafa diyor…
Gözler siyah kalp bembeyaz…
Tekbir ile durduğum namaz
Dışarda kendini bilmez onlarca benamaz!
O kadar çok şey oluyor ki etrafta başımı kaldıramıyorum neredeyse… Sonra yine o amansız düşünceler yapışıyor yakama haydi diyor düşün bakalım bu yolun sonu nerede! Düşünüyorum, düşünüyorum düşündükce boğuluyorum… Yüreğim sızlıyor… Objektif’e inandığım kadar Subjektif’e inanıyormuyum? Ben Allah’ı seviyormuyum? Düşünceler dipsiz bir kuyu ben minicik bir taş? Kulağımda biri soruyor o sordukca benim yüreğim Sızlıyor.. Demek Allah’ı Seviyorsun ha! diyor .. Evet, elbette diyorum.. Peki o vakit neden şu okunan kelamı Allah’ın kelamını anlamıyorsun diyor… Sızlıyorum…
Oturmak ve düşünmek o zamanları… Nasıldı acaba? Peygamber efendimiz ile aynı mescidde olmak O’nun ağzından Allah kelamı dinlemek nasıl bir duyguydu… O zaman dan bu zaman’a çok şey değişti evet ama değişmeyen bir şey var ki O’nu kainat yansa yok edemez değiştiremezler O Kur’an dır… Allah kelamıdır… Hafızların beyninde hece hece harf harf yazılan, yazdırılan kelamdır…
KaLBeNuR’a itafen…