Ay: Temmuz 2008

Şimdi karşımda öyle masum, öyle nezih, öyle habersiz gibi duran şu kardeşe bir bakarım ve hayretler içinde mana ararım. Yine bu müthiş düzenin bir parçasını seyre dalarım. “Deli” dediğimiz veya “Akıldan” noksan kardeş lerimiz asıl manada birer veli dir bunu bilirim. Şimdi şu kardeşlere bir bakalım ve düşünelim… Ne yaptığının, ne söylediğinin kimisi farkında kimisi değil. İşte bu müthiş, bu benzersiz kainattaki tüm bilgisayarların bile bir araya gelerek düşünemeyeceği nimet “Aklı” böyle buluyorum. Herşey zıttı ile ıspatlanır! Siyah olmasa idi beyaz var diyemezdik. Aynı şekilde Allah deli leride yaratmış ki biz aklı selimler bu nimeti anlayalım ve şükredelim.

Seni bildim bileli, ey balçık dünya, başıma nice belâlar geldi, nice mihnet, nice dert. Seni sırf belâdan ibaret gördüm, seni sırf mihnetten, dertten ibaret.

Gemi yanaştı sahile bir bir yüklendi yükler… Kimisi ağır, kimisi hafif, kimisi büyük, kimisi küçük bir çok yük… Yük çok olduğundan gemi sürekli seyir halinde ve daima çalışıyor. Yükleri yükleyenler hiç yorulmuyor, usanmıyor.  Ve bu yük gözün bir mesaafeden sonra göremeyeceği okyanusları aşıp geri geliyor. Sevkiyat durmadan devam ediyor…

Şimdi şahsım adına konuşmam gerekir ki bu kainat-ı fanii de en mühim mesele bu etten yapılmış vucuda "İnsan" sıfatını giydirmektir. Peki bu zor ve çok ehemmiyetli mevzuu nasıl olur? Allah insanı kendisine emanet etmemiştir.