SendenKalan Kalan Ne Varsa
Bir başka ışığa değil, karanlığa yürüyorsun.
Kalbin huzur bulacak mı sanıyorsun ?
Gözlerin bir daha baharı görecek mi sanıyorsun ?
Çiçekler sana bakacak mı sanıyorsun ?
Bilsem ki seni benden daha çok sevecekler
Seni onlara ben verirdim
Veririm de
Çünkü;
Kalemimi seni yazdığı için alıyorum elime..
Yazdıran da sensin, yazılanda..
Günler nasıl geçiyor.. Yoksa ben yaşamıyormuyum? Ayna da gördüğüm sen nerede.. Bu sözlerimle sıkıntıdayım sanma Ey Sevdiğim kim demiş – seven insan sıkıntıdadır – diye.. Sevmenin kendisi bir ferahlık bir huzur durağı..
Ellerimin ellerine değdiği andır yaşamak.. Görmek ise yalnızca seni görmek ile sınırlı.. duymak mı eğer sesin varsa..
Her zaman olduğu gibi sana son yazım diyorum.. Hep son larımdasın meleğim.. Öyle bir başlangıçtı ki bu sonu “hep son” olarak kaldı..
Bir bilsen ne kaybettiğini.. bir anlasan.
Benim için herşeyi kaybetmeye değecek kadar değerlisin. Sen herşeysin.
İlk aşkım, ilk nefes alışımsın..
Seni seviyorum ey sevgili,
Başkasını sevsen de seviyorum seni,
Sen beni unutsan da,
Sen bende unutulan olmayacaksın,
Dilersen hiç gülümseme bana,
Ama ben her zaman yüzünde tebessüm olacağım,
