“Aşk” a layık olamayışına yanıyorum

Kalemimi seni yazdığı için alıyorum elime..
Yazdıran da sensin, yazılanda..

Günler nasıl geçiyor.. Yoksa ben yaşamıyormuyum? Ayna da gördüğüm sen nerede.. Bu sözlerimle sıkıntıdayım sanma Ey Sevdiğim kim demiş – seven insan sıkıntıdadır – diye.. Sevmenin kendisi bir ferahlık bir huzur durağı.. Ben sende buldum bu durağı. Tek sıkıntım derdimi anlatacak biri olmayışı, kime anlatsam bu aşkı karşılıksız oldugunu duyduklarında beni tersleyip vazgeçmemi söylerler.. Oysa ben seni beni sevesin diye sevmedim meleğim.. Bir sevdiğinde vardı bilirdim. dedim ya ben seni beni sevesin diye sevmedim. Herkes kendi sevgisinden mesuldur beni sevmiyorsan o senin sorunun ama ben seni öyle temiz seviyorum ki bazen bir ufak toz bile konmaya kalkışsa bu sevgime vucudumdaki tüm nefesi üfleyerek uzaklaştırıyorum.. Ben huzuru senin sevginde değil; kendi sevgimde buldum.!

Lakin meleğim içimi tek yakan, beni tek üzen bu bakii sevgiden geçip fanii aşk lardan medet umman..

“Fanilerin aşkında bekâ yoktur.
Çünkü bu aşk tendedir.
Bâki olan aşk cânde ve gönüldedir.”

demiş Yaman Dede.. Öyle ya meleğim sende biliyorsun ki ben senin tenine değil ruhuna talibim..

Layık olamadın bana..
Bana layık olamayışına değil..
“Aşk” a layık olamayışına yanıyorum..

Mesut Çelik