SendenKalan Kalan Ne Varsa
Bembeyaz karları seyrediyorum günlerdir.. Nasıl da hakim olmuş tüm doğa ya ne varsa bembeyaz olmuş.. Ara sıra şöyle bir dışarı çıkıyorum soğuk havayı çekiyorum içime üşüyorum.. Üşüyorum sevdiğim.. Üşüdükce seni özlüyorum seni özledikce isyan ediyorum yalnızlığıma.. Bu yalnızlığın hesabını kime soracağım? Kim anlatacak bana bu yalnızlığın sebebini.. Sensizliğin acısını kiminle paylaşacağım?
Ne uzun zaman olmuş, 10 ay!
Toplasam ki BİZ’i on kez göremedim yüzünü. Ama olsun…
Yüreciğim yanımdaydı;içimde ard arda çarptı hep umutla!..
Sevdim mi BİZ i? Sevdin mi BİZ i?
Sevdim BİZi! gözyaşı döktüm , o kadar acıdı ki içim anlatamadım.
SUSTUM dilim lal oldu, koca bir düğüm demirlendi boğazıma…
Çünkü sevdim dedim. Kuru dalları yeşertmek kadar zordu işim ama bir kez BİZ dedim.
El açtım her an , yüzü , gözü, yüreği hep gülsün dedim…
Bıyıkları yeni yeni terliyor, aynalara yeni yeni bakıyordu.. Uzunca boylu temiz yüzlü bir çocukdu.. Daha 17 sinde adeta bir fidandı.. Yeni yeni büyüyor büyüdükcede renk renk çicek açıyordu.. Hayatı, yaşamayı o kadar çok seviyordu ki herneye giderse gitsin gittiği yerin neşe kaynağı oluyordu.. Herkes seviyordu onu o da herkesi çok seviyordu yüzündeki o tatlı gülümseme ile herkesin sevgilisi oluyordu. Hep ama hep gülümsüyordu.. Tanıdık yabancı herkese gülümseyerek bakıyordu.. İşte yine öyle tatlı bir gülümseme ile O na gülümsüyordu.. Ama bu gülümsemede bir efsun vardı birden ne olduysa ayakları dolaştı, avuçları terledi, elindeki gül desenli defteri düşürdü..
Ellerinin kokusu ha la ellerimde, dünyam ha la gözlerindeki o ışıkla aydınlanıyor. Başımı yastığa her koyuşumda karşımda sen yüzümde hep bir tebessüm.. O günler ne günlerdi.. Dakikalarca birbirimize bakarak gülümsemeler, hiç olmadık
