Gidin bakalım.. Bırakın beni burda. Hiç sesinizde çıkmasın hiçde gidiyorum demeyin sakın!
Gidin bakalım gidin..
Bir bir.. Arka arkaya habersizce gidin bakalım…
Mesut burda merak etmeyin yaşıyor işte ama beden geziyor alemde Ruh çokdan semaalarda. Gidin teker teker gidin bakalım öte alemlere.. Ölüm! Sen kimsin be! Nesin! Bulamammı seni yakalayamammı! Her ne isen her kim isen lütfen girme hayatıma artık! Alışamadım ben sana! Alma sevdiklerimi, alma sevdiklerimin sevdiklerini! Ölüm! Lütfen Allah aşkına gelme belki onları alıp çok güzel yerlere götüreceksin ama ben alışamadım daha sana.
Korkuyorum senden Ölüm! Bu korkum benide alacağından değil! Bu korkum sevdiklerimi alacağından… Bak işte başladın bile birer birer alıyorsun ellerimden onları..
Ölüm! Ne istersin benden söyle vereyim ama alma ne olur sevdiklerimi benden! Al beni en zalimce al en gaddarca al eziyetle al ama sevdiklerime dokunma ne olur.
Gözlerimi kuruttun be Ölüm! Senin adın ne vakit geçse bir yerde benide almışcasına acır içim! Ölüm gel seninle anlaşalım… Sen al beni! Ama bırak sevdiklerimi.. Evet ciddiyim ölüm al ne olur al! Çünki zaten ben caydım gayrı bu alemden bu belirsizlikden bu hayattan.
Ölüm. Yaşarken öldürdün beni tebrikler. İçimi iğnelerle parça pincik ettin, ezdin.
Ölüm be! ver arkadaşımın babasını geri.. Yalvarırım ver. Verki ben kurtulayım artık bu yaşlı, yaslı gecelerden..
Ölüm be! alma emi o nur yüzlü dedemi benden.. Bırak kulluğuna devam eylesin kıyamete kadar.. Nasıl dayanırım ben! Daha şimdi arkadaşım bana babamı kaybettiğim dediği anda gözlerim derya oldu haykırasım yok olasım geldi.. Sen de tutmuş deden gidecek diyorsun bana.
Ölüm gelme desemde geleceksin bilirim. Doğum gibisin sen. Mecburisin seninde suçun yok. Herkes gidecek işte. Kolay çıkıyor bu laf ağızdan “herkes gidecek” ama hele bir gitsin biri işte o zaman giden o giden değil sen oluverirsin. Şu köşeyi dönsemde ölsem artık yeter! Rab’bim sen bizi seversin! Bu haykırışım isyan değil! Bu haykırışım feryadım…
Yine Allah bilir ya. Yakın zamanda kaybedeceğim Dede’mi.
Bunun üzüntüsü bir yana birde çok sevdiğim bir kardeşimin babasının vefatını yeni öğrenişim yıktı mahvetti beni.
Bu yazılarımı okuyan kardeşim dua et ne olur!
Dua na ihtiyacımız var…
Ölüm sende gel artık! Al benide!
Yeter!
Benimde arkadasim ANNESINI kaybetti anliyorum seni ama ne kadar gücümüze gitsede Rabbim hayirli ve hazirlikli ölüm nasip etsin insallah dimi?, bize hazirlanmamiz icin firsat versin insallah! Heleki senin gibi gönlü temiz bi insan..basimizdan eksik etmesin Rabbim!
Peki biliyormusun Rabbim en cok sevdiklerimizle sinarmis bizi, ondan cok sevmeyelim diye…
En cok sevdiklerimi tek tek kaybettim…ama gercek aski buldum nihayet!
Allah.. ve birgün nasip ederse beni Ona dahada yaklastiracak olan bir es!
ama ne yalan söyleyeyim bende bu aralar Kubatin “Yarim Senden Ayrilaliyi” dinliyorum.
Sahiplerin sahibine emanet olasin…
Önemli olan ölümün gerçekliğini bilipte fanililiğin gerçekliğine göre yaşamaktır.İnanmanın verdiği mütevaziliği hayatının her akışında yaşamaktır…böyle yoğun yazılanları hayattada paylaşmak gerekir bence…