O beni gözünde çok büyüttü

O yüzüne bakmaya kıyamadığım minicik Sevgili ile sözlerimizi pekiştirdik, o gün aramızda olan herkese de tekrar teşekkür ediyorum.

Kısaca Nişandan bahsetmek gerekirse diyemeyeceğim çünkü bu işin kısası yok bende…
Dünyaya inmiş bir Melek suretinin bana söz vermesi, hayat boyu hatta daha ötesinde de ”ellerini bırakmam” demesini öyle iki üç kelime ile anlatamam maalesef.
Gözleri pırıl pırıl, sessiz, tebessüm diyarından gelmiş Zehra bir Cemal bizim gibi bir fakiri beğenmiş söz vermiş.
Biz de O’na yüreğimizin en tatlı, en şefkatli, en merhametli, en masum, en tövbedar bölümünü ayırdık.

O çok iyi anladı beni…
Neler istediğimi, neler yapmak istediğimi, nereye varmak istediğimi, nereden geldiğimi ve ne için uğraştığımı çok iyi anladı ve sabretti. Ben bazen ayarı kaçırdım o ayarladı. Ben uçmaya çalışırken daha hazır değilsin diyerek kanatlarımı tuttu, uçurumları düzlük etti. Pişmanlıklarımı ”hatasız kul olmaz” diyerek eritti. Gözlerine bakınca neler hissettiğimi, benden daha çok o anladı. Ağladığımda gözlerimden akan yaşların hangi bahçeleri suladığını O bildi. Bizi üzenleri O boşverdi. Sabretti. Hep sabretti. Sukunetle ve soğukkanlılıkla bekledi. O beni hiç utandırmadı. Kırdım, topladı… Dağıttım, düzeltti… Bağırdım, dinledi… Daha şimdiden hayatımın değil arkadaşı kendisi oldu. Yanındayken kıymetini bilmediğim Sevgili kapıdan içeri girince yüreğime hasret tohumlarını ekti. Uzun uzun  kayboldu bazen ortadan! Delidir. Gider gelmez… Günlerce yüzünü göremesemde hep içimdeki suretini izletti. Sözlerin yetmediği anlarda sus dedi. Gözümde hep küçüktü. Minicik… O beni gözünde çok büyüttü.

Seni Seviyorum Meleğim
Duanuza dilenci, mes’ud…