Kızıma Mektup – 2

Dilsizler haberini kulaksızlar dinleyesi
Dilsiz kulaksız sözün can gerek anlayası

demiş Yunus. Ah Yunus. Şuncacık kelimelerle bir destan anlatmazmısın ah… Bir kız var bana emanet bir önceki yazılarımda bahsettiğim ama anlatamadığım bir kız. Evlat demişler bence daha ötesi. Dost, sevgili, hasret güzel olan ne varsa, güzel olan ne dersen yakışıyor. Armağanda diyebiliriz ama ben genelde Emanet demeyi uygun görüyorum zira bu kadar büyük bir nimeti hakedecek bir vasfım yok benim. Bu olsa olsa bir emanettir diyorum.

İşte bu dünyanın bütün kokularından daha güzel kokan, daha güzel sesi olan, gülüşünde bir volkan sıcaklığı, bakışında binlerce anlam olan emanet bana geçen gün durdu ve dedi ki ‘Baba sen benim arkadaşımsın’. Çocuktur canım der işte diyerek bu kadar manalı bir şiiri, bu kadar feyizli bir sözü, bu kadar ulvi bir mesajı manasızlaştırmak bana yakışmaz hatta kimseye yakışmaz.

Bu hadiseden sonra artık başka biriyim ben. Burada okuyup tanıdığınız gibi biri değilim artık. Annemin beni tanıdığı kadar değilim, eşimin beni bildiği ben değilim artık. Ben artık O’nun arkadaşıyım. O bana dost dedi artık. Unutmamak lazım gelir ki herhangi birinden duyduğum bir söz değil bu! Temiz, saf, günahsız, kirlenmemiş, pak, nurani, Allah’ın hususi tecellisine mazhar olmuş bir meleğin sözü bu! Ve bu söz benim gibi bir fakire nasip oldu! Bugüne kadar pek az övündüm yazılarımda ama şimdi hem övünüyor hemde seviniyorum ve bunu sizlerle paylaşıyorum.

Ben dost ile dost olayım, canımı feda kılayım,
Ölmezden evvel öleyim, dünya baki kalmaz bana.

diyen Yunus’un sözlerindeki manaya yaklaşmanın sevinci var artık yüreğimde. Hamd olsun yüzbin kere arasam bulamam çünkü aramakla bulunmayan ama aramadan da olmayan bir hadisenin iki yaşındaki bir emanet tarafından çözülmesi beni sevindiriyor. ‘Baba sen benim arkadaşımsın’ demek hala umut var demek benim için. Ben artık ümidimi kaybetmem arkadaşım oldukça. Ah kızım, ah güzel emanetim. O cümlenle babanı nasıl memnun ettin, nasıl susturdun, nasıl bir merdiven basamağından çıkardın bir bilsen.

Ah güzel emanetim, ah yüzüne baktığımda cenneti gördüğüm… Geldin dağıttın, giderken topluyorsun, var olasın…