Derin mavilikler içinde gezmeliydik biz
Sözsüz anlaşırdık biz..
Gözlerimiz yalnızca kavuşmak için vardı
Dokunuşunla anlatırdın bana herşeyi
Şimdi ardında yüzlerce yıl bırakmış bir ihtiyar gibi kaldım
Sensiz…
Renk renk belalar dolardı gönlüme seninle…
Tadına doyamadığım o gidişlerin..
He le o ölüm fermanım gelişlerin…
Sevmenin en Anne’cisi en Rab’banicesine kavuştum derken..
Uçu verdin ellerimden…
Öyle boş ki alem sensiz.
Sen belki aynalarda kendi arıyorsun ama benim seni buldugum en güzel yer aynalar..
Şimdi kim bana gözlerimin buğusunda ağlamaya yüz tutmuş bu mutluluğumu verecek..
Belamdın sen benim…
En tatlısıydı belaların ayrılışın…
En leziz belaydı Aşk’ın.
Zaten en leziz Aşk lar ayrılık sosunu alırmış ya üstüne…
Mesut ÇELİK
Aslında bir erkekte bu kadar romantizm olur mu? Genellikle karşı cinsin sahte duygularla gelişen kontrataklarına sık maruz kaldığımız için Bu başlı başına bir tartışma konusu. Seni tanımasam naylon hüzünler bunlar derdim. Bahtın açık ömrün kutlu olsun
aşkın bela olması ne kadar güzeldir. Belkide o bela sevilir sevdiğinden daha çok. belki seven bedenden de önce yani gözüne kaşına değildi sevdiğinin o tatlı bela aşkına aşık olmaz mı? aslında aradığımızda o değilmidir. En azından bunu gerçek sevgiyi bilenler anlar. maddi ve dünyada kalacak olanlar değilde öteki dünyaya götürebileceğimiz şeyleri düşünürüz. herkese hak edeceği sevgiyi bulmasını diliyerek artık yazmaya son versem olur.