Bir kızım oldu.
Tam bir yılı aşkın süredir kızıma olan duygularımı yazmaya çalışıyorum.
Beceremiyorum.
Ne yazsam az oluyor.
Ne yazsam olmuyor.
Yazılması gerekeni hissettiğim, bildiğim halde yazamıyorum.
Kızım.
Sanma ki sana haksızlık ediyorum.
Baban olmak bu dünyadaki en muhteşem duygu.
Ama anlatamıyorum.
Anlatılacak gibi değil.
Ama yine de yaz sen dersen hayatımın en uzun yazısını yazıyorum senin için;
Ben, seni görünce boynu bükülen, gözleri yaşaran, yutkunan aynı zamanda gülümseyen baban… İşte böyle oluyor ben sana bir şey yazacak olduğumda beni anlatabiliyorum ama seni anlatacak tek kelime bulamıyorum.
Seni çok seviyorum.
Kızım.
inşallah bir gün tanışırız tanımadığım halde bir ünsiyet hissediyorum yazılarınızdan….