Şu an gözlerinizde gezinen bu fotoğraf bu gün Aksaray üst geçitinde çekildi. Sokağa çıkanlar bilir bu günün nasıl soğuk olduğunu öyle deli bir rüzgar var ki üstüme parkemi almadan çıkamadım dışarı. Ben bile bu koca bünyemle üşürken bu minik ellerini bacaklarının arasına almış birazda olsa o pamuk elleri ısınsın istiyordu. İlk görüşte gözlerimin feri kaçtı, rengim attı bir an tutayım şunu karakola götüreyim dedim kendi kendime ama ne fayda sanıyorum ki Anne’si ki Anne lik sıfatını asla yükleyemem bu kişiler üzerine arkamdan beni izliyordu. Sanıyorum ki benden şüphelendi ve bir hareketimde her an yanıma geleceklerdi. Çaresizdim ve kendimi çok yalnız hissettim biraz durdum orada izledim miniği tek bir kelime bile etmeden öylece üşümenin zalimliğini yaşıyordu daha o yaşda. Ve.. Ve önünden geçen onca insan O miniği görmüyordu! Korkarım ki içlerinde polis ve zabıta larında olduğu bir ton insan bu yavrumuzun önünden tutarsızca geçip gidiyordu.. Ama elden ne gelir ki bu minik daha doğumunun ilk gününde kaybetmiş hayatı! Anne sini bir zalim olarak seçerek ilk adımı kara kara atmış bu hayata..
Düşünüyorum…
NASIL?!!!
Nasıl yani… Şimdi bu çocuğun bir Anne si var öylemi? Ve O Anne bu yavrusu o rüzgarda o beton taşların üstünde öylece bırakıp uzaktan para toplayışını izliyor ha? YALAN yahu! Yalan. Olamaz nasıl olur.. Madem Anne ler bu kadar gaddar bu kadar zalim benim Annem olacak o Nur yüzlü kadın ne?
Kimse bana yokluğu maazeret etmesin bu tablo için! Olamaz hiçbir maazereti yok bu tablonun bu düpe düz insanlık sıfatından vazgeçmek Allah’ın nasip ettiği o güzel Anneliği kabul etmemektir. Eğer yokluk insanı bu hale getirseydi ben size Anamla Babam ‘ın çektiklerini bir anlatayımda o zaman anlayın yokluk nasıl olurmuş..
Bu tablo yokluğun göstergesi değil bence bu tablo resmen Anne liğin her kadın için Hak olmadığının göstergesidir. Maalesef öle.. O güzel, O en yüce sıfatlardan Anne lik üzgünüm ama her kadın için HAK değilmiş..
Tüm Anne’lerimizin ellerinden öperim…
Mesut.
——————————————————————————————————————————————————————-
Anne Şefkati; Ölüm anında bile yavrusunu teselli ediyor. Bu fotoğraf Lübnan’ da ki iç savaştan bir kesit ve bir insanlık ayıbı… Bazen insan olmak ne kadar gereksiz diye düşünmeli insan, çünkü insan olmanın hiçbir gereğini yerine getiremedikten sonra…
Alıntı Hürrem | http://www.grafikerler.net/anne-sefkati-t2512.html
Çok etkilendim gerçekten yüreğinize sağlık anlayarak yaşayarak yazdığınız belli…
Rabbim kaleminize kuvvet versin İnşallah…
Annelerimizin, ailelerimizin kıymetini de bilmeyi nasip etsin İnşsallah o küçük kızın yerinde bizde olabilirdik…