Ah!

Ah ulan ah! Aşk ah Aşk!… Yakar imiş Ah!… Kavururmuş Ah!… Aratırmış Ah!… Özletirmiş Ah!… Sustururmuş Ah!… Durdururmuş Ah!… Delirtirmiş Ah!… Sevdirirmiş Ah!… Bekletirmiş Ah!… Ağlatırmış Ah!… Uyutmazmış Ah!… Öldürmezmiş Ah!… Yaşatırmış Ah!… Sabırsızmış Ah!… Zormuş Ah!… O’ymuş Ah!… O’na gidermiş Ah!… Hira’dan geçermiş Ah!… Ah!… Ah!…

Var mi beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim…

Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğine Toroslar’dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim…

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim taç ile tahtı,
Akil almaz hünerlerim var benim…

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim’i,
Her oyunu bozan gizli zor benim…

Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Asli için kül eyledim Kerem’i.
İbrahim’in atıldığı kor benim…

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin’di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim…

İlahimle Mevlana’yı döndürdüm.
Yunus’umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla’danım, hayır benim, ser benim…

Kimsesizim hışmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim

Cemal Safi