"Enter"a basıp içeriğe geçin

Yaşa Bakalım Hayat Beni

Yıllar yıllar yıllar… Ne çok söyler oldum artık yılların adını. Geçen yılların, yaşadığım yılların, sensiz yılların… Yıllar ne kadar nankörmüş oysa! O kadar emeğime o kadar uğraşıma karşılık yalnızca yüzüme bi sürü kırışık kalbime büyük bir mezarlık bırakmış.. Ölülerlemi yaşadım acaba diyorum bunca sene yoksa bende yaşayan bir ölümüydüm? Şimdi sokakda top oynayan çocuklara bakıyorum da hey gidi günler diyorum.. Günler! Ne günlerdi! diyorum.. Annemin çantasından para çalıp sana aldığım o kırmızı gülün ne kadar büyük bir değeri varmış meğer.. Meğer kitabının arkasına yazdığım o şiirler ne kadar yüceymiş.. Keşke büyümeseydim. Keşke ha la önlüğünün yakasını bağlamayı beceremeyip de Anne sinin yanına koşan Mesut olarak kalsaydım.. Keşke! Yıllar bardakdan su boşalır gibi boşalıyor ömrümden.. Şimdi bakıyorum da seni o bıraktığım yola.. Ne kadar güzelmiş meğer diyorum herşey.. Meğer sıradan yaşadıgımı sanıp Cennet bahçelerinde dolaşıyormuşum! Yılların silemediği o kadar çok şey var ki kalbimde! Yaz yaz bitmez bu ömür… Yaşa bakalım hayat beni!

Mesut ÇELİK

Tek Yorum

  1. mecra mecra 4 Eylül 2007

    insanın bam teline dokunuyo bu yazı.
    geçmişin en acı yanı ,en güzel anları geçmişte bırakıyor olmasıdır herhalde.hayatlar insanları nerelerden alıp nerelere götürüyor. keşke giderken bizimde fikrimizi alsa ama nerdeeee. gerşekten çok hoş bir yazı olmuş. kısa ve öz dedikleri bu olsa gerek

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir