yaktım mevsimleri sonunda… ölümle dirim arasında bedenim… hasretin ilk kez bu kadar agır heybemde… taşımıyorum artık, zamana bıraktım hammalığını… ağladımda… sanırım bu son defa… yaşlar sandığın yüreğimden akan can kırıntıları oysa… sensiz gecelerin koynunda uyumak kaldı bana… anıların cellatım… hayallerim rüyasız sabah uyanışlarıyla bekliyor aynaya somurtan yüzüme bakarak… içinde pembe panjurlu ev masalları yerine yalnız azrail beklemekte… bense sensizlikle geleceği günü iple çekmekte…
SendenKalan Kalan Ne Varsa