O’nlardan olduğumuzu unutmayalım!

Çocuk!
Bu güzel isimli minik varlıklar öyle güzel öyle saftırlarki gözlerinde dünyaların güzelliklerini, gülüşlerinde kainatın sırlarını saklarlar. Çocuklarımız bizim gayemiz, aslımız, ufkumuzdur. Bu blog da sürekli aşk üzerinde dururum ya benim bir aşkımda vardır ki O’da çocuklara olan aşkımdır.

Mevlam öyle güzel suretlerde yaratıyor ki insanı şaşıp kalmamak, durup şükretmemek imkansız. Çocukların yüzlerindeki o saf, o nadir duruş inanın hiç bir yerde hiç birşeyde yok! Ve inanıyorum ki o güzellik günahsız oluşlarından! Her çocuk bir cennet gülüdür..

Gel gelelim ki bu güller maalesef ülkemizde öylesine yıpratılıyor ki aklımın asla kabul edemeyeceği şeylere şahit oluyorum! Çocukların o parmaklarına dokunmaya kıyamazken onları çöplerde birşeyler ararken buluyorum! Onları ayakkabı boyarken, selpak satarken buluyorum. İyi hatırlarım küçükdüm.. 7 / 10 yaşların da idim.. Benimde bir boyacı sandığım var idi.. Ve çok iyi bilirim erken yaşda çalışmanın ne demek olduğunu. Akranları hep beraber bir yerlere giderken, oyun oynarken o küçük ellerin para kazanmak için çabalamasını ama aslında o ellerin sımsıkı sıkılıp küçük isyanlarında semalara uçurulduğunu çok iyi bilirim!

Çocuklarımız! Canlarımızdır.
Maalesef Allah’ın merhameti sayesinde İnsan’lık sıfatını taşıyan bazı yaratıklar onları bir maddi gelir kaynağı bir eşya niyetinde görüyorlar. O’nları yıpratıyor O’nları üzüyorlar. Meslek edendirme adı altında işe başlatılan çocuklar erken yaşda hayatlarının kokusunu bile koklayamadan çöp kokuları içinde büyüyor ve toplumda kapanmaz yaralar açılıyor.

Ve Devletimiz şu andaki hükümette dahil olmak üzere çocuklarımız sevmiyor!
Sahip çıkmıyor!

Sokak çocukları adını verdiğimiz evlatlarımız, kardeşlerimiz maalesef kaderlerine terk edilmiş günü birlik yaşamlar içinde hayatlarının son bulmasını bekliyorlar. O’nlar aslın bir ışık O’nlar aslında bir umut! Ama biz ışıkları sevmeyen umudu olmayan bir toplum olduğumuzdan O’nlarıda görmezden geliyoruz.

Ve durum o kadar çirkinleşti ki artık!
Çocuk tecavüzleri için yasamız yeni çıkıyor…
Çocuk tecavüzü denildiğinde bu evreni o an terk edesim geliyor! Bu mantığı taşıyan insanlarla aynı atmosferde bir an bile soluk almak istemiyorum!

Lütfen!

O’nlarla konuşalım O’nları o çuvallar arasında görmezden gelmeyelim!
Bir çocuğun mutluluğuna vesile olmak demenin ne demek olduğunu lütfen buyrun uzun uzun düşünelim.
O’nları itmeyelim.. Saralım.
O’nları terslemeyelim.. Konuşalım.
O’nlardan korkmayalım.. Sevelim.
ve en önemlisi..
Lütfen!

O’nlardan olduğumuzu unutmayalım!

Mesut.

Fotoğraf: http://www.fotokritik.com/1082687