Kategori: Divan Edebiyatı

Milk-i bekâdan gelmişem fânî cihânı neylerem
Ben dost cemâlin görmüşem hûr ü cinânı neylerem

Vahdet meyinin cür’asın ma’şûk elinden içmişem
Ben dost kokusun almışam müşk-i Hutan’ı neylerem

Önün ardın gözet, fikr-i dakîk et, onda bir söyle Öğütme ağzına her ne gelirse âsiyâb-âsâ. Osman Nevres Efendi

Nefsini terk etmeden Rabbini arzularsın,
Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın.

-Men arefe nefsehü, fekad arefe rabbeh- (Kim ki nefsini bilir Rabbini bilir)
Kendini sen bilmeden, Sübhanı arzularsın!

Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan,
Ma’şuka kavuşacak, zamanı arzularsın.

Dışarı üfürmekle, yakılır mı bu ocak?
Gönlün Hakka vermeden, ihsanı arzularsın!