Fetebarek Allahu ahsenü’l-Halıkîn

 

Evvel zamanlarda bir güzel görünce ”Fetebarek Allahu ahsenü’l-Halıkîn.” derleşmiş… O… Alemlerin yaratıcısı Allah ne yücedir. Seni, küçük ağzını, minik burnunu, ufacık ellerini, sımsıcak gülüşünü, çaresiz bakışlarını yaratan Rabbime hamd olsun. Hoşgeldin kızım. İlk görüşte Aşk’ı ilk kez yaşadım sayende. Annen alınmasın ama ben ilk kez birini, ilk gördüğüm an aşık oldum. İlk kez elim ayağım dolandı, ilk kez gözlerim doldu, ilk kez sabrım taştı, ilk kez konuşamadım. Sen gelene kadar her şeyi normal karşılayan ben, geldiğinde ve ilk kez baş başa kaldığımızda ne yapacağımı bilemedim.

Güzelsin, safsız, temizsin… Ben bu yaşanmışlıklarla bu dünyanın çamuruna batmış ellerimle sana nasıl dokunurum diye düşünmeden alamıyorum kendimi ama olsun böylelikle sana her dokunuşumda bin kere tövbe edip öyle dokunuyorum güzel tenine.

Kızım. Ne iyi ettinde geldin. 28 yaşında bir insan yeniden nasıl doğar öğrettin babana. Seninle birlikte doğdum bende. İçimde beslediğim tüm kötü huyları söküp attın bir anda. Yüzümde o sebepsiz gülüşleri hediye ettin. Anlayamadığım bir şekilde aniden gözümün önüne gelip ‘özledim’ dedirttin. Kızım hoş geldin.

Sen bu koca binaların arasında çocukluğu kaybolan çocuklardan olma diye elimden geleni yapacağım. Kuzuların arasında, tavuklarla, kuçu kuçularla, kedilerle dolu bir bahçede özgürce koşan bir çocuk olmanı dilerim Allah’tan. Ruhunun güzelliğini şimdiden çok iyi hissedebiliyorum. Annen yine kızabilir belki ama maalesef huyun da babana çekmiş.

Tek başına gözlerin açık uzun uzun dalıp gidiyorsun sen de. Sessiz sessiz insanlara bakıyor ara sıra da cennet hediyeleri olan tebessümünü esirgemiyorsun. Sanki koca dünyanın yükünü sen çekiyormuşsun gibi düşünceli düşünceli bakıyorsun babana. Babana çekmişsin işte. Duygularını pek yansıtmıyorsun herkese.

Keşke babana çekmeseydin be kızım.

Gözlerinden belli ağlamak istiyorsun, biz üzülmeyelim diye onu bile gizli yapıyorsun.

Abd-i Aciz Mesut Çelik