Ay: Mart 2006

Ellerimin ellerine değdiği andır yaşamak.. Görmek ise yalnızca seni görmek ile sınırlı.. duymak mı eğer sesin varsa..

Her zaman olduğu gibi sana son yazım diyorum.. Hep son larımdasın meleğim.. Öyle bir başlangıçtı ki bu sonu “hep son” olarak kaldı..
Bir bilsen ne kaybettiğini.. bir anlasan.
Benim için herşeyi kaybetmeye değecek kadar değerlisin. Sen herşeysin.
İlk aşkım, ilk nefes alışımsın..

Seni seviyorum ey sevgili,
Başkasını sevsen de seviyorum seni,
Sen beni unutsan da,
Sen bende unutulan olmayacaksın,
Dilersen hiç gülümseme bana,
Ama ben her zaman yüzünde tebessüm olacağım,

İşte karşımdasın. Başımı kaldırıp sana bakıyorum. Bakışıyoruz. Gözlerinin koyuluğuna vuruluyorum. Karanlığında apaydınlık oluyorum. İçime serinlik veriyor varlığın. Gözlerin anlamlı, gözlerin ılık, gözlerin taze, gözlerin gözlerim oluyor, gözlerim gözlerin. Bakışlarında tüm dünyanın güzelliği okunuyor. Bana tüm dünyanın güzelliğini verseler senin gözlerinin güzelliğine değişmem.
Gülümsüyorsun. Dudaklarındaki tebessüm tüm yüzüne yansıyor. Gözlerine de tabii. Bu tebessümle yaşama tekrar doğduğumu hissediyorum.
Susuyoruz bir zaman. Sana bakıyorum, seni görüyorum. Vazgeçiyorum sözcüklerden. Sözcükler bu anı bozabilir diye korkuyorum. Konuşmuyorum. Seni seyrediyorum.

Neden artık senin gibi bakıyorum?
Gözlerim gözlerinden seyrediyor sanki dünyayı
Senin gibi gülümsüyorum
Sonra yine senin gibi asıveriyorum yüzümü birdenbire
Sabitleniyor bakışlarım bir noktaya…