İnsan oğlu gerçekten çok nankör bir varlıkdır. Aslında elinde en değerli varlık olan sağlığı yalnızca kaybedince anlar.. Christy Brown daha doğuştan beyin felç liymiş ve bu çocuk daha yaşamının başlangıcında karşılaştığı bu amansız hastalıkla dahii neler yapılabileceğini hayatın aslında yalnızca “Düşünmek” den ibaret olduğunu çok tatlı bir yorumla anlatıyor. O halde iken aşık olduğu kız ile yaşadıkları, Anne sinin muazzam fedakarlıkları… Okunası yenilesi yutulası bir kitap..

Kitap ve Yazar Hakkında:
Christy Brown, beyin felcinin bir kurbanı olarak dünyaya geldi. Buna rağmen, yardıma muhtaç bu küçük bebek, İrlanda edebiyatının devleri arasında yerini alacak bir yazarın muhteşem hayal gücünü ve duyarlı zekâsını barındırmaktaydı. Bu, Christy Brown’ın kendi hikâyesidir. Yazarın, sol ayak parmaklarıyla yazmayı, resim yapmayı ve daktilo kullanmayı öğrenmek için çocukluğunda gösterdiği mücadeleyi anlatmaktadır. Okumaya Devam…

Kitabın adı nede güzel koyulmuş!
Yemen Ah Yemen!
Hakikaten kitabı okuduktan sonra AhYemen diyorsunuz. Kitap da o yılların hüznü o askerlerimizin ordumuzun nasıl piyon niyetine kullanıldığını okudukca Yemen Ah Yemen! diyeceksiniz. Hele o kitapda yaşanan Aşk! Bu kadar ipucu yeterli sanırım.. Okumanızı tavsiye etmiyorum bu defa “Okumalısınız” diyorum.

Kitap hakkında:
Bir zamanlar endişeyle, elemle andığımız Yemen sayısız gencimize mezar oldu. Yıllarca “Gece bir ses geldi derinden derinden / Beni mi çağırdı Yemen çöllerinden” diyen yaşmaklı kızlarımızın yürekleri orada çarpardı. Cihan biliyor ki hiçbir milletin evlatları onların şartlarında, onlar gibi savaşmadı; Okumaya Devam…

Uzun zamandır bu kadar büyük şaşkınlık bu kadar mutluluk yaşamamıştım. O en leziz lise yıllarını paylaştığım, Mahallemizde yağmurlar altın bakkal sohbetleri ettiğim, Sıkıntımı, sevincimi paylaştığım yıllarıma ortak olan Canım Kardeşim Hande’min Biricik dünyalar tatlısı miniği AlpEren i Allah’ın izni ile aramıza katıldı. Ve ben bu hızlı gidişat karşısında hayretler içindeyim daha dün çocuk olan bizlerin çocuğu oluyor! Herneyse dalmayacağım bu derin maziiye çünkü şimdi Minik AlpEren in mutluluğunu yaşama vakti. Okumaya Devam…

Koca bir ülke toplanmış kardeşlerimizin başındaki türbanı konuşuyor. Hiç bir zaman kimseyi kılığı kıyafetinden ötürü ne yadırgadım ne de tepki gösterdim. Herkes inançları doğrultusunda ister açılır ister kapanır. Fakat bu olayın bu denli bloke edilmesi beni gerçekten çok üzüyor. Pırıl pırıl kardeşlerimiz o müntazam istikballerini başörtüleri nedeni ile mecburen köreltiyorlar. Öylede yapmak zorundalar. Çünkü Allah’ın inancı kalplerinde öyle güzel bir yerdeki o başörtüsünü başlarından attıklarında Din lerini de attıklarının çok iyi farkındalar. Fanii bir istikbal için ebedi istikbali asla bertaraf etmek istemediler. Okumaya Devam…